การ แสดง เจตนา ลวง
การที่นายตะวันหลอกนายฟ้าขายที่ดินให้กับตน ถือได้ว่านายตะวันใช้กลฉ้อฉลให้นายฟ้าขายที่ดินดังกล่าว เพราะถ้านายตะวันไม่มีการหลอกลวงว่า ที่ดินของนายฟ้าจะถูกเวนคืนเพื่อสร้างทางด่วน นายฟ้าก็จะไม่ทำสัญญาขายที่ดินแปลงดังกล่าวให้นายตะวันไปในราคาถูกกว่าความเป็นจริง ผลของการแสดงเจตนาเพราะถูกกลฉ้อฉลนี้เป็นโมฆียะ ตามมาตรา 159 วรรคแรก 2. ต่อมานายฟ้าทราบความจริงว่านายตะวันหลอกตนให้ขายที่ดินในราคาถูกที่จริง แล้วไม่มีการเวนคืนที่ดินเพื่อสร้างทางด่วนแต่อย่างใด แต่ปรากฏว่าก่อนที่นายฟ้าจะใช้สิทธิ์บอกล้างโมฆะกรรมนั้น โดยที่นางสาวฝนเข้าใจว่าที่ดินนั้นเป็นของนายตะวัน ในกรณีนี้ย่อมถือได้ว่า นางสาวฝนเป็นบุคคลภายนอกและกระทำการโดยสุจริต นางสาวฝนจึงได้รับความคุ้มครองตามมาตรา 160 นายฟ้าจึงยกเอาโมฆียกรรมเพราะถูกกลฉ้อฉลจากนายตะวัน เป็นข้อต่อสู้นางสาวฝนไม่ได้ สรุป นางสาวฝนไม่ต้องคืนที่ดินดังกล่าวให้กับนายฟ้า ข้อ 3.
- การแสดงเจตนาลวงเป็นโมฆะ แต่จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอกผู้กระทำการโดยสุจริต และต้องเสียหายจากการแสดงเจตนาลวงนั้นมิได้
- การแสดงเจตนาลวง ตัวอย่าง
- ฎีกาที่ 1335/2561 นิติกรรมอำพราง
การแสดงเจตนาลวงเป็นโมฆะ แต่จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอกผู้กระทำการโดยสุจริต และต้องเสียหายจากการแสดงเจตนาลวงนั้นมิได้
- มาตรา 155 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ - หาทนาย หาทนายแมน: แนะนำที่ปรึกษาด้านกฏหมายและทนายความที่ตรงไปตรงมาเชื่อถือและพึ่งพาได้ เพื่อทุกคน
- ข้อสอบ LAW1003 นิติกรรม (6ส.ค.58) - Law RU 2015
- การแสดงเจตนาลวง ฎีกาที่ 1156/2545 | เจาะหลัก สกัดฎีกา 5 ดาว เตรียมสอบ 3 สนาม อัพเดท ที่ ลอว์สยาม ดอทคอม
- Pipo pony club ราคา
- Sprint bring your own phone
- “นักกฎหมาย” แนะนักสืบโซเชียลโพสต์คดีแตงโม ยังไงไม่เสี่ยงคุก!
Written by ทนายแมน on 4 March 2020. Posted in ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์. หาทนาย จ้างทนาย เกี่ยวกับ การแสดงเจตนาลวงโดยสมรู้กับคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งเป็นโมฆะ จะทำอย่างไร? มาตรา 155 การแสดงเจตนาลวงโดยสมรู้กับคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งเป็นโมฆะ แต่จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอกผู้กระทำการโดยสุจริต และต้องเสียหายจากการแสดงเจตนาลวงนั้นมิได้ ถ้าการแสดงเจตนาลวงตามวรรคหนึ่งทำขึ้นเพื่ออำพรางนิติกรรมอื่น ให้นำบทบัญญัติของกฎหมายอันเกี่ยวกับนิติกรรมที่ถูกอำพรางมาใช้บังคับ ป. พ. มาตรา 155
มาตรา 155 วรรคหนึ่ง ผู้มีส่วนได้เสียคนหนึ่งจะยกขึ้นกล่าวอ้างเมื่อใดก็ได้ ตาม ป. มาตรา 172 โจทก์จึงชอบที่จะฟ้องเพิกถอนเสียเมื่อใดก็ได้ แม้โจทก์จะฟ้องคดีนี้เกินกว่า 10 ปีก็ตาม สิทธิที่จะฟ้องขอให้เพิกถอนนิติกรรมดังกล่าวของโจทก์ก็ไม่ขาดอายุความ คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5792/2558 สัญญาจะซื้อจะขายที่ดินพิพาทระหว่างโจทก์กับจำเลยไม่ตรงกับเจตนาที่แท้จริงของคู่กรณี เป็นการแสดงเจตนาลวงด้วยสมรู้ระหว่างคู่กรณี นิติกรรมที่แสดงออกมาว่าเป็นสัญญาจะซื้อจะขาย ที่ดินพิพาทจึงตกเป็นโมฆะตาม ป. มาตรา 155 วรรคหนึ่ง ส่วนเจตนาที่แท้จริงของคู่กรณีคือจำเลยยอมชำระเงินแทน ฉ. ในมูลหนี้ที่ ฉ. ทำสัญญากู้เงิน ป. สัญญาจะซื้อจะขายที่ดินพิพาทจึงถือได้ว่าเป็นการค้ำประกันการกู้ยืมเงินของ ฉ. โดยมีจำเลยเป็นผู้ค้ำประกัน
ข้อสอบเก่าวิชา LAW1003 กฎหมายนิติกรรมและสัญญา (ส่วนภูมิภาค) ปีการศึกษา 2553 – 2559 ******************************** ข้อ 1.
การแสดงเจตนาลวง ตัวอย่าง
๒๕๗๔/๒๕๕๖ ก. กับ น. ทำสัญญาซื้อขายอำพรางนิติกรรมการกู้ยืมเงิน สัญญาซื้อขายตกเป็นโมฆะ ต้องบังคับตามนิติกรรมการกู้ยืมเงินที่ถูกอำพรางไว้ แม้จะมิได้มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้ต้องรับผิดเป็นสำคัญ ก็ถือว่าสัญญาซื้อขายเป็นหลักฐานแห่งสัญญาการกู้ยืมเงิน
คำพิพากษาฎีกาที่ ๘๓๓๓/๒๕๖๐ ภายหลังจำ เลยกับ ส. จดทะเบียนหย่าแล้ว จำ เลยกับ ส. ยังคงอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยาพักอาศัยอยู่บ้านเดียวกัน ทั้งจำ เลยยังเป็นผู้ดูแล ส. เมื่อยามเจ็บไข้ รับผิดชอบค่าใช้จ่ายต่าง ๆ จนกระทั่ง ส. ถึงแก่ความตาย แสดงว่าการจดทะเบียนหย่าระหว่างจำ เลยกับ ส. กระทำ ขึ้นโดยมีเจตนาที่จะไม่ประสงค์ให้ผูกพันตามนั้น จึงเป็นโมฆะ ใช้บังคับมิได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๕ วรรคหนึ่ง แม้จำ เลยอ้างว่า เหตุที่จำ เลยจดทะเบียนหย่าเพราะเหตุผลทางธุรกิจการค้าของจำ เลยแตกต่างจากเหตุผลการหย่าในคำ ให้การ ก็ไม่ทำ ให้ข้อต่อสู้ของจำ เลยเสียไป เพราะเหตุผลการหย่าไม่ได้เป็นสาระสำ คัญ สาระสำ คัญอยู่ที่การแสดงเจตนา เมื่อการจดทะเบียนหย่าเป็นโมฆะ การสมรสยังคงมีอยู่ มีผลทำ ให้บันทึกข้อตกลงท้ายทะเบียนหย่าเกี่ยวกับการยกที่ดินพิพาทพร้อมสิ่งปลูกสร้างพิพาทให้แก่ ส. ใช้บังคับมิได้ จำ เลยอ้างความเป็นโมฆะใช้ยันโจทก์ซึ่งเป็นทายาทรับมรดกของ ส. ที่จะต้องรับไปทั้งสิทธิและความรับผิดต่าง ๆ ได้ ประกอบกับโจทก์มิใช่บุคคลภายนอก ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๕ วรรคหนึ่ง "การแสดงเจตนาลวงโดยสมรู้กับคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งเป็นโมฆะ แต่จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอกผู้กระทำการโดยสุจริต และต้องเสียหายจากการแสดงเจตนาลวงนั้นมิได้"
มาตรา 1373 เมื่อนับตั้งแต่วันที่ผู้ร้องทำหนังสือแบ่งให้ที่ดินแก่จำเลยที่ 1 ถึงวันที่ยื่นคำร้องยังไม่ถึง 10 ปี ผู้ร้องจะอ้างว่าตนได้กรรมสิทธิ์ในทรัพย์พิพาทด้วย การครอบครองปรปักษ์ ตาม ป. มาตรา 1382 หาไม่ได้. คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1156/2545 ขณะที่จำเลยที่ 2 จดทะเบียนรับขายฝากที่ดินจากจำเลยที่ 1 นั้น จำเลยที่ 2 ไม่ทราบว่านิติกรรมการโอนที่ดินระหว่างโจทก์เจ้าของที่ดินกับจำเลยที่ 1 เป็นเจตนาลวง อีกทั้งจำเลยที่ 2 รับซื้อฝากไว้ในราคาที่สูงกว่าราคาประเมินมาก ย่อมฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 2 รับโอนที่ดินโดยไม่สุจริต จำเลยที่ 2 จึงเป็น บุคคลภายนอกผู้กระทำการโดยสุจริตและต้องเสียหายจากการแสดงเจตนาลวงนั้น โจทก์ไม่อาจยกข้อต่อสู้เรื่องการแสดงเจตนาลวงดังกล่าวต่อจำเลยที่ 2 ได้ ตาม ป.
ฎีกาที่ 1335/2561 นิติกรรมอำพราง
ใช้บังคับมิได้ จำเลยอ้างความเป็นโมฆะดังกล่าวใช้ยันโจทก์ซึ่งเป็นทายาทรับมรดกของ ส. ที่จะต้องรับไปทั้งสิทธิและความรับผิดต่าง ๆ ได้ ฎีกาที่ 3440-3441/2559 โจทก์บรรยายฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของที่ดินพิพาทซึ่งติดจำนองไว้กับธนาคาร จำเลยที่ 1 และที่ 2 ไปชำระหนี้ไถ่จำนองให้แก่ธนาคารแทนโจทก์ โจทก์จึงจดทะเบียนขายที่ดินพิพาทให้แก่จำเลยที่ 1 และที่ 2 โดยมิได้มีเจตนาที่จะซื้อขายกันอย่างแท้จริง และจำเลยที่ 1 และที่ 2 ก็มิได้มีเจตนาเป็นเจ้าของแต่มีเจตนายกที่ดินพิพาทให้แก่โจทก์ ดังนั้นตามรูปคดีของโจทก์ หาใช่เป็นเรื่องนิติกรรมอำพรางไม่ เพราะนิติกรรมอำพรางตาม ป. มาตรา 155 วรรคสองนั้น จะต้องมีนิติกรรม 2 นิติกรรม โดยบุคคลทั้งสองฝ่ายแสร้งแสดงเจตนาทำนิติกรรมอันหนึ่งอำพรางนิติกรรมอีกอันหนึ่งซึ่งมีเจตนาแท้จริงมุ่งผูกนิติสัมพันธ์กัน แต่ตามคำฟ้องโจทก์คงมีเพียงนิติกรรมการซื้อขายที่ดินพิพาทเท่านั้น หาได้มีนิติกรรม 2 นิติกรรมอำพรางกันอยู่ไม่ ส่วนการที่จำเลยที่ 1 และที่ 2 ไปชำระหนี้ให้แก่ธนาคารผู้รับจำนองแทนโจทก์ ก็ไม่ใช่นิติกรรมที่จำเลยที่ 1 และที่ 2 กระทำกับโจทก์ ประเด็นแห่งคดีจึงเป็นเรื่องที่โจทก์กล่าวอ้างว่า โจทก์กับจำเลยที่ 1 และที่ 2 แสดงเจตนาลวงโดยสมรู้กับคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่ง ซึ่งตกเป็นโมฆะ ตาม ป.
คำว่าการแสดงเจตนา แสดงให้เห็นอยู่ในตัวแล้วว่า ต้องประกอบด้วยเจตนา ภายในจิตใจของบุคคลและการแสดงออกมาภายนอกซึ่งเจตนานั้น ดังนั้น เราอาจแยกองค์ประกอบของการแสดงเจตนา ออกได้ดังนี้ 1. 1 เจตนา "เจตนา"เป็นองค์ประกอบภายในของการแสดงเจตนา ซึ่งแยกออกได้เป็น3ประการคือ [1] 1. เจตนาที่จะกระทำ ได้แก่ เจตนาอันมุ่งถึงความประพฤติภายนอกของบุคคล กล่าวคือ เป็นเจตนาที่จะเคลื่อนไหวเพื่อแจ้งให้บุคคลอื่นทราบถึงหรือข้อความที่ผู้แสดงเจตนาประสงค์ เช่น เจตนาที่จะพูดออกมา เจตนาที่จะเขียน เจตนาที่จะพยักหน้า และ เจตนาที่จะนิ่งเฉย เป็นต้น 2. เจตนาที่จะแสดงออก ได้แก่ ความรู้สำนึกของผู้กระทำผู้แสดงออกซึ่งข้อความหรือการกระทำนั้น การเจตนาที่จะแสดงออกนี้ย่อมมีอยู่เมื่อข้อความ หรือการกระทำ ของผู้กระทำนั้น ถูกต้องตรงกลับเจตนาในใจของเขา 3. เจตนาที่จะทำนิติกรรม ได้แก่ เจตนาที่มุ่งโดยตรง จะทำให้เกิดผลในกฏหมาย มีการเคลื่อนไหวในสิทธิ [2] 2. 1 การแสดง "การแสดง"เป็นองค์ประกอบภายนอกของการแสดงเจตนา ซึ่งได้แก่การที่บุคคล แสดงกริยาอาการให้ปรากฏออกมาภายนอก เพื่อให้บุคคลอื่นทราบเจตนาภายในใจของผู้แสดงนั้น[3] ผลสมบูรณ์แห่งการแสดงเจตนา เมื่อมีการแสดงเจตนาออกมาแล้ว ปัญว่าการแสดงเจตนานัั้นจะบังเกิดผลเมื่อใด ในกรณีนี้ต้องแยกพิจารณาว่า 1.